Η αντοχή στη διάβρωση των χημικών μπουλονιών αγκύρωσης από ανοξείδωτο χάλυβα εξαρτάται από το χρώμιο, αλλά επειδή το χρώμιο είναι ένα από τα συστατικά του χάλυβα, οι μέθοδοι προστασίας είναι διαφορετικές.
Όταν η ποσότητα προσθήκης χρωμίου φτάσει το 10,5%, η ατμοσφαιρική αντίσταση διάβρωσης του χάλυβα αυξάνεται σημαντικά, αλλά όταν η περιεκτικότητα σε χρώμιο είναι υψηλότερη, αν και η αντίσταση στη διάβρωση μπορεί ακόμα να βελτιωθεί, δεν είναι προφανές. Ο λόγος είναι ότι όταν ο χάλυβας είναι κραματοποιημένος με χρώμιο, ο τύπος του επιφανειακού οξειδίου αλλάζει σε επιφανειακό οξείδιο παρόμοιο με αυτό που σχηματίζεται σε καθαρό μέταλλο χρωμίου. Αυτό το σφιχτά προσκολλημένο πλούσιο σε χρώμιο οξείδιο προστατεύει την επιφάνεια και αποτρέπει την περαιτέρω οξείδωση. Αυτό το στρώμα οξειδίου είναι εξαιρετικά λεπτό και η φυσική λάμψη της επιφάνειας του χάλυβα φαίνεται μέσα από αυτό, δίνοντας στον ανοξείδωτο χάλυβα μια μοναδική επιφάνεια. Επιπλέον, εάν το επιφανειακό στρώμα υποστεί ζημιά, η εκτεθειμένη επιφάνεια του χάλυβα θα αντιδράσει με την ατμόσφαιρα για να επιδιορθωθεί, θα ξανασχηματίσει αυτό το «φίλμ παθητικοποίησης» και θα συνεχίσει να παίζει προστατευτικό ρόλο.
Όλα τα μπουλόνια αντιδρούν με το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα για να σχηματίσουν ένα φιλμ οξειδίου στην επιφάνεια. Δυστυχώς, το οξείδιο του σιδήρου που σχηματίζεται σε συνηθισμένα μπουλόνια από ανθρακούχο χάλυβα συνεχίζει να οξειδώνεται, προκαλώντας τη διάβρωση να συνεχίσει να διαστέλλεται και τελικά να σχηματίζει οπές. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μπουλόνια με βαφή ή ανθεκτικά στην οξείδωση για ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση για να εξασφαλίσετε την επιφάνεια του μπουλονιού, αλλά, όπως γνωρίζουν οι άνθρωποι, αυτού του είδους η προστασία είναι μόνο μια λεπτή μεμβράνη. Εάν το προστατευτικό στρώμα είναι κατεστραμμένο, τα μπουλόνια από κάτω θα αρχίσουν να διαβρώνονται.
Επομένως, όλα τα μπουλόνια από ανοξείδωτο χάλυβα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, δηλαδή, η περιεκτικότητα σε χρώμιο είναι πάνω από 10,5%.
